Black Dog Syndrome
Het fenomeen dat zwarte honden minder snel geadopteerd zouden worden, heeft zelfs een naam: het black dog syndrome. Hoewel zwarte katten veel vaker worden geassocieerd met bijgeloof, kan ook de portrettering van zwarte honden in verhalen en films ervoor zorgen dat we zwarte honden associëren met ongeluk en gevaar, bewust of onbewust. In het Engels is “black dog” zelfs een metafoor voor een depressie.
Er zijn nog een aantal hypothesen die kunnen verklaren waarom zwarte honden minder snel geadopteerd worden:
- Ze vallen niet op
Zeker in dierenasielen waar de verlichting niet optimaal is, kan een zwarte hond opgaan in de achtergrond. Honden met een lichte vacht springen er meer uit op zulke plekken. - Gezichtsexpressies zijn moeilijker te lezen
Daardoor hebben mensen misschien minder snel het gevoel een emotionele connectie te maken met de hond. - Ze zijn moeilijker om te fotograferen
Onduidelijke foto’s op websites van asielen en op social media kunnen ervoor zorgen dat er minder mensen interesse hebben in een ontmoeting.
Hoofdrol als engerd
Een zwarte vacht, donker als de nacht… Zwarte honden spreken tot de verbeelding. Soms een beetje te veel, want in het verleden waren ze bijna overal ter wereld geliefd als hoofdrolspelers in allerlei griezelverhalen. Deze fictieve wezens waren meestal een stuk groter dan de doorsnee viervoeter. Ze hadden vaak rode ogen, vlijmscherpe tanden en een onverzorgde vacht. Wanneer ze huilden, ging hun geschreeuw door merg en been. Ook kenmerkend voor deze demonische dieren, was dat ze enkel ’s nachts verschenen. Hoewel het nog te vroeg is voor Halloween delen we in WOEF enkele sinistere sages over zwarte honden die vroeger werden verteld om jong en oud de stuipen op het lijf te jagen.
Bestaat het black dog syndrome echt? Daar is onenigheid over. Wetenschappelijke studies leveren wisselende bevindingen op. Een data-analyse van 1.468 Amerikaanse asielhonden in 1998 gaf aan dat zwarte honden minder vaak werden geadopteerd dan soortgenootjes met een andere vachtkleur. Ook een studie uit 2002 op basis van cijfers van asielen in Californië bracht vergelijkbare bevindingen op. Een doctoraatstudie aan de Witchita State University in 2010 suggereerde dan weer dat honden met een zwarte vacht vaker werden geëuthanaseerd dan honden met anderskleurige vacht.
Maar er is ook cijfermateriaal dat tegenspreekt dat zwarte honden langer in het asiel zouden blijven. Een data-analyse van 30.046 honden uit Los Angeles van 2008 toonde zelfs het tegenovergestelde aan: er werden net iets meer zwarte honden geadopteerd. Een thesis die gegevens van 16.800 honden afkomstig uit twee asielen in de Pacific Northwest bestudeerde, vond hetzelfde: zwarte honden vonden iets sneller een nieuwe thuis.
Naast studies op basis van cijfers, werden er ook onderzoeken gebaseerd op beelden uitgevoerd. Een voorbeeld daarvan is een studie uit Belfast, waarbij deelnemers foto’s kregen te zien van honden die er allemaal ongeveer hetzelfde uitzagen. Enkel de vachtkleur was gemanipuleerd. 65 procent verkoos een blonde vacht boven een zwarte vacht.
In een andere studie uit 2012 werden deelnemers foto’s getoond van verschillende soorten poedels: een witte dwergpoedel, een zwarte dwergpoedel, een witte koningspoedel en een zwarte koningspoedel. De zwarte honden werden (ongeacht hun formaat) door de meeste kandidaten beoordeeld als “vriendelijker” dan de witte poedels. Als men enkel naar de zwarte honden keek, werden de grote poedels beoordeeld als “vijandiger” dan de kleine zwarte poedels.
Een studie die gepresenteerd werd op de International Society for Anthrozoology in 2013 in Chicago kwam tot de conclusie dat deelnemers blonde honden als het vriendelijkst beschouwden. Bruine honden beoordeelden ze net iets minder vriendelijk dan hun blonde soortgenoten en zwarte honden aanzagen ze als het “minst vriendelijk en het meest agressief”. Vergelijkbare resultaten kwamen naar boven tijdens een studie in het onderzoekscentrum van de bekende hondenprofessor Stanley Coren. Deelnemers beoordeelden zwarte labradors als 27 procent minder vriendelijk dan hun lichtgekleurde soortgenootjes.
Of het black dog syndrome al dan niet bestaat, daarover heerst dus nog wetenschappelijke onenigheid. De studies op basis van beelden lijken eerder van wel te suggereren. Maar het aantal kwalitatieve studies is beperkt en meer onderzoek is nodig.
Black is beautiful!
Er zijn verschillende redenen waarom zwarte honden geweldig zijn: hun vacht blinkt prachtig in het zonlicht, ze hebben iets mysterieus en gedistingeerd én hun haren vallen niet zo op op donkere kledij. Bovendien gaat zwart bij alles: een felgekleurd halsbandje, een gifgroen harnasje, het kan allemaal.
Overweeg je een hond te adopteren? Denk dan ook eens aan de zwarte honden in het asiel en klik onduidelijke foto’s niet zomaar weg. Anders zou je je soulmate wel eens kunnen voorbijlopen!
