Elke dag voor hij ’s morgens gaat werken, loopt Aaron Robinson uit Londen een marathon. Hij zamelt daarmee geld in voor het goede doel en hoopt zo een nieuw wereldrecord te vestigen. Aarons looppartners zijn z’n twee bordercollies, Inca en River. ‘Zolang mijn honden er plezier in hebben, blijven we elke dag een marathon lopen’, zegt hij.
De Britse Aaron Robinson (40) staat om 3 uur ‘s nachts op om zijn twee bordercollies, Inca (2) en River (2), uit te laten voor het werk. Geen blokje om, maar een marathon. 42,195 kilometer. De volgende dag loopt hij nog een marathon. En de dag daarna opnieuw. Dat doet hij nu al meer dan 300 opeenvolgende dagen. Aaron hoopt zo het wereldrecord meest opeenvolgende marathons te verbreken. Het huidige record voor mannen is 607 marathons op 607 dagen. Op dit moment hebben Aaron, Inca en River al 300 marathons op 300 opeenvolgende dagen gelopen. En wanneer jij dit leest hebben ze er wellicht nog meer marathons opzitten.
Hope for Justice
Het waren zijn honden die Aaron overtuigden om het wereldrecord te verbreken. ‘Bordercollies zijn zeer actieve honden’, vertelt hij. ‘Ze hebben zoveel beweging nodig dat ik sowieso al elke dag drie uur met hen ging wandelen.’
Aaron was de wereldrecordpogingen voor de meest opeenvolgende marathons bij vrouwen aan het volgen. Dat inspireerde hem om ook een poging te wagen. ‘Dat ik een recordpoging kon combineren met geld inzamelen voor het goed doel én plezier maken met mijn honden, sprak me aan.’
Aaron zamelt geld in voor Hope for Justice, een non-profitorganisatie waar hij ook voor werkt. ‘Veel goede doelen hebben het momenteel moeilijk door de stijgende kosten van het levensonderhoud en een daling in de donaties. Hope for Justice zet zich in voor slachtoffers en overlevenden van mensenhandel en moderne slavernij. Dat zijn onder andere mannen, vrouwen en kinderen die het slachtoffer werden van seksuele uitbuiting, huishoudelijke dienstbaarheid en kinderarbeid. Veel mensen denken dat moderne slavernij ver weg plaatsvindt, maar het gebeurt ook hier in het Verenigd Koninkrijk en in België. Het gebeurt overal. Vandaag de dag zitten er ongeveer 50.000 mensen gevangen in moderne slavernij.’ (Tekst gaat verder onder foto’s)
Superenergieke werkhonden
Toen Aaron voor het eerst een marathon liep met zijn oudste hond, Inca, merkte hij hoe onvermoeibaar ze was. ‘Ik was moe, maar Inca bijlange nog niet. Ze liet een tennisbal voor mensen hun voeten vallen in de hoop dat ze met haar zouden spelen.’ Of de honden zo’n recordpoging aankunnen? ‘Daar heb ik me nooit zorgen over gemaakt’, zegt Aaron. ‘Sommigen denken dat het wreed is om elke dag een marathon met een hond te lopen. Misschien is dat voor sommige hondenrassen wel zo, maar dat geldt niet voor een superenergieke werkhond zoals de bordercollie.’ Toen bordercollies nog geen huisdieren waren, maar schapendrijvers, legden ze soms meer dan 50 kilometer af per dag. ‘Ze werkten hele dagen op de boerderij. Ik denk eerder dat het wreed zou zijn om hen binnen te houden. Dus als ik een marathon ga lopen, gaan ze mee met mij. Ik ben er bijna zeker van dat River en Inca inmiddels het hondenrecord hebben behaald.’ Al is en blijft dat waarschijnlijk een inofficieel record. Aaron diende een aanvraag in bij Guinness World Records voor meest opeenvolgende marathons gelopen door een hond, maar ving bot. ‘De aanvraag werd geweigerd, misschien omdat ze niet wilden aanmoedigen dat anderen met hun hond een poging zouden ondernemen.’
‘We hebben al in alle soorten weer gelopen’
In het bos
Hoewel Aaron in Londen woont, is de kans klein dat je hem door de straten van de metropool het wereldrecord tegemoet zien rennen. ‘Ik heb het geluk om vlak bij een bos te wonen, Epping Forest, in het noordoosten van Londen. We lopen telkens lichtjes variërende routes doorheen het bos en door parken. De honden lopen vooral los van de leiband. Meestal rennen ze naast me. En onderweg zien we vossen, herten en eekhoorns.’
De loopavonturen van Aaron en zijn honden kan je op de voet volgen op zijn Instagramaccount @mycrazycollies. Elke dag post hij een nieuwe foto van een nieuwe marathon. Inca is vaak te zien met een voorwerp dat ze onderweg heeft gevonden. Ze heeft al de gekste dingen gevonden: een pluchen hondje, een bouwvakkershelm, allerlei soorten balletjes, … ‘Inca vindt ook bijna elke dag een ander type brood,’ lacht Aaron, ‘een bagel, een croissant of een stokbrood.’
In weer en wind
Wie elke dag een marathon loopt, ziet alle soorten weer. Ook écht hondenweer. ‘We hebben gelopen wanneer het vijf uur aan een stuk regende en zelfs in stormweer’, herinnert Aaron zich. ‘De eerste dagen sneeuwde het. Er is ook even een hittegolf in het Verenigd Koninkrijk geweest, maar we staan sowieso heel vroeg op, nemen water mee en trekken naar het bos, waar er veel schaduw is. Als het nodig is, houden we even pauze in een rivier om wat af te koelen. Nu, in de herfst, vind ik het de beste temperaturen om in te lopen. Voordien liet ik me meer beïnvloeden door het weer. Soms keek ik naar buiten en dacht ik: oké, vandaag ga ik niet lopen, het is te nat. Nu ga ik gewoon lopen, ongeacht het weer.’ Aaron heeft zelfs zijn loopschoenen aangetrokken wanneer hij ziek was of er totaal geen zin in had. ‘Ik denk dat ik er mentaal sterker door geworden ben.’ (Tekst gaat verder onder foto’s)
De beste sportcoach is een hond
Gelukkig heeft Aaron twee goede sport-coaches: zijn honden. ‘De reden waarom ik dit nog altijd doe, is voor mijn honden. Zij zijn degenen die me om drie uur ’s nachts wakker maken. Ik heb geen wekker nodig. Mijn honden willen ermee blijven doorgaan. Het moeilijkste is na mijn dagelijkse marathon naar het werk gaan, doordat mijn brein vermoeid is.’
Daar lijken Inca en River geen last van te hebben. ‘Ze zijn nooit moe’, lacht Aaron. ‘We zijn nu net terug van onze dagelijkse marathon en ze willen nog spelen. Mijn honden zijn de perfecte looppartners. Ze hebben altijd energie, ze hebben altijd zin om te rennen, ze beoordelen me niet én ze zijn sneller dan mij. Ze lopen soms heen-en-weer, dus ik ben er zeker van dat ze een nog grotere afstand afleggen, minstens 50 kilometer per dag.’
Ondanks dat Inca en River intussen topatleten zijn, eten ze niet gigantisch veel meer dan voordien. ‘Ik geef ze een extra maaltijd per dag. Ze eten een mix van natte en droge voeding. Onderweg eten ze enkele snacks. De honden worden regelmatig nagekeken door de dierenarts en die zegt telkens dat ze perfect gezond zijn. Ik maak me dus geen zorgen.’
Fun
Aan stoppen denkt Aaron nog niet. ‘Ik volg mijn honden: zolang zij willen lopen, blijven we ermee doorgaan. Het record verbreken is één ding, geld inzamelen is een ander ding, maar we doen dit voornamelijk voor het plezier. En als de honden onderweg een soortgenootje ontmoeten waarmee ze willen spelen, of ze willen dat ik met een stok gooi, of ze willen even in de rivier ravotten, dan doen we dat gewoon. Het belangrijkste is dat de honden ervan genieten!
@mycrazycollies
Volg de avonturen van Aaron, Inca en River op Instagram:@mycrazycollies.
Steun Hope for Justice: hier kan je doneren.
Tekst: Evi Maveau
