Laatste hondenracebaan in Londen opgedoekt

Londenaars kunnen niet langer gokken op windhonden. Na negentig jaar sloot het Wimbledon Stadium als laatste racebaan van Londen eind maart de deuren. Op de plaats van de arena zal er een shoppingcentrum, een voetbalstadium en een huizencomplex komen. Steeds meer mensen verzetten zich tegen windhondenraces, omdat de honden en het aas mishandeld zouden worden.

Advertentie

Windhonden zijn het geknipte ras voor hondenraces. Deze “zichtjagers” reageren zeer snel bij het zien van een prooidier én ze zijn dol op rennen. De wedstrijdarena’s waarin ze het tegen elkaar moeten opnemen in een race achter een nepkonijn lijken een beetje op atletiekbanen: ze hebben twee lange rechte zijden en vier bochten. Tijdens een wedstrijd draagt elke windhond een muilkorf om zichzelf te beschermen tegen andere racehonden. De muilkorf zorgt er ook voor dat ze de kunsthaas niet echt te pakken krijgen, anders zouden de windhonden meegesleurd worden met de machine die de kunsthaas voorttrekt.


Diervriendelijk?
In regio’s zoals Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Mexico, Australië, Ierland en Spanje maken windhondenraces deel uit van de commerciële gokwereld. Dierenwelzijnsorganisaties hebben veel kritiek op die commerciële race-industrie en beweren dat de dieren mishandeld worden: de honden leven in te kleine kennels, kampen met gezondheidsproblemen en moeten zware trainingen doorstaan. Zelfs als de dieren gewond zijn, moeten ze deelnemen aan wedstrijden. Teefjes die niet meer presteren, worden gedwongen het ene nestje na het andere te werpen.

Het gebruik van levende prooidieren is in veel landen al een hele tijd verboden. Helaas blijven sommige hondentrainers het verbod aan hun laars lappen, zo blijkt uit beelden van het Australische televisieprogramma Four Corners. Volgens rescue-organisaties worden prooidieren (zoals konijnen en biggetjes) letterlijk “hergebruikt”.

“Tweede racecarrière” in ontwikkelingslanden
De meeste honden stoppen met rennen op de leeftijd tussen 4 en 6 jaar. Sommigen worden verkocht aan onderzoekslaboratoria (waar ze gedood worden) en anderen startten een “tweede racecarrière” in Spanje of ontwikkelingslanden. Vele honden worden, nadat ze niet meer presteren, gewoonweg afgeslacht. Daarom bestaan er overal ter wereld verschillende reddingorganisaties die proberen een thuis te zoeken voor deze “gepensioneerde” windhonden. De inzet van hulporganisaties en het starten van petities werpt vruchten af: sommige raceclubs werken samen met externe adoptieorganisaties of starten zelf een eigen adoptieprogramma om nieuwe baasjes voor de dieren te zoeken.

Meer dan 48.891 windhonden gedood
Toch is er nog veel werk aan de winkel. In juni 2016 werden de resultaten van een speciale onderzoekscommissie in het Australische New South Wales bekend gemaakt: meer dan 48.891 windhonden waren gedood in de laatste twaalf jaren, twintig procent van de hondentrainers gebruikten levende prooidieren en ieder jaar zouden er nog steeds twee- tot vierduizend honden vermoord worden. De premier van New South Wales, Mike Baird, reageerde daarop met een verbod dat vanaf 1 juli 2017 zou gelden. Maar zijn uitspraak riep tegenstand op en het verbod op windenhondenraces werd opgeheven. Er werden wel enkele voorwaarden ingevoerd waaraan wedstrijden moeten voldoen.

Stevige straffen
Windhondenwedstrijden worden ook in andere gebieden met argusogen bekeken en stopgezet. In 2014 bijvoorbeeld, schafte de Amerikaanse politicus John Hickenlooper de commerciële greyhoundraces af in Colorado. Er zijn in totaal nog maar zes staten in de VS waar hondenraces legaal zijn én ook effectief georganiseerd worden. Ook in Argentinië zijn hondenraces verboden. Bij overtreding riskeer je een gevangenisstraf van drie maanden tot vier jaar en een fikse boete van ongeveer 238 tot 4.770 euro.

Advertentie

Nog 24 racebanen
London kan dan wel arenavrij zijn, in Engeland zijn er in totaal nog 24 racebanen. Dat is niet veel meer, wetende dat Engeland ooit 126 gereguleerde racebanen had. De hondenraces kenden hun grootste succes na de Tweede Wereldoorlog. Maar vanaf de jaren zestig, toen het gokken op wedstrijden buiten arena’s toegelaten werd en de mishandelingen aan het licht kwamen, begon de populariteit af te nemen.

Gokbazen proberen het verlies te compenseren door online streaming. Op die manier kunnen mensen achter hun computerscherm gokken en blijft de business centen verdienen. Sommige gokbazen kopen er onder andere arena’s mee op en proberen zo de race-industrie te redden.

Rennen, een basisbehoefte voor windhonden
Gelukkig gelden de wanpraktijken en mishandelingen niet overal. In Europa bestaan er heel wat recreatieve organisaties die windhondenraces puur voor ontspanning en plezier beoefenen. Zo zijn er in België drie renbanen – in Beringen, Westerlo en Luik – waar honden van particulieren hobbymatig kunnen racen. We mogen niet vergeten dat windhonden ooit gefokt werden om heel erg hard te lopen en dus ook voldoende beweging nodig hebben. Ze genieten dan ook met volle teugen als ze hun energie kwijt kunnen tijdens het rennen. Maar het moet wel op een diervriendelijke manier gebeuren en dat is jammer genoeg niet overal zo.

Tekst: Celine Camu
Foto’s: Shutterstock

Schrijf je nu in
voor de nieuwsbrief

En ontvang het allerlaatste hondennieuws rechtstreeks in je inbox.

Winkelwagen
[profilepress-registration id="2"]
[profilepress-login id="2"]