Zeven vrijwillige vrouwen, waaronder twee dierenartsen, offeren hun vakantie op om in een Spaans dierenasiel te werken. Hun missie? Zoveel mogelijk honden helpen!
Zoals we al vaker hebben aangekaart in Woef, is de situatie voor (straat)honden in Spanje schrijnend. Elke dag opnieuw worden honderden honden aan hun lot overgelaten. Ze belanden op straat of in één van de vele dodingsstations waar ze worden afgemaakt als niemand ze binnen de tien dagen adopteert. In het land van sangria, cervezas en siëstas is dierenwelzijn een vaag begrip. Laat staan dat het hoog op de politieke agenda staat. Gelukkig zijn er nog mensen die zich het lot van deze onfortuinlijke beestjes aantrekken. Zeven vrijwilligsters trekken op 9 april voor de tweede keer naar een asiel in Spanje. Deze keer gaan ze naar San Antón in Morón de la Frontera, Andalusië, om er zoveel mogelijk honden te helpen. Dogs Behind Bars heet hun project. Het is een initiatief van Cindy Terrière uit Putte, manager van onder andere An Lemmens.
Gered uit dodingsstation
Cindy Terrière is een echte dierenvriend. Ze heeft zelf vijf honden, waarvan er vier geadopteerd zijn. ‘Het begon allemaal toen ik mijn eerste Spaanse galgo adopteerde, een voormalige jacht- en kweekhond’, vertelt Cindy. Ondertussen is het dier helaas overleden, maar deze hond heeft bij Cindy heel wat in beweging gezet. Niet veel later adopteerde ze immers een tweede galgo uit Spanje. Eén van haar honden ging ze zelfs persoonlijk redden in een dodingsstation. ‘Ik ben indertijd op het vliegtuig gesprongen want ze zou die week worden afgemaakt. Ik heb dat nog net op tijd kunnen verhinderen.’
Verder adopteerde Cindy ook nog twee Belgische honden, een senior van 15 jaar, die nog een jaar een heel gelukkig leven had en een Chinese naakthond, (vermoedelijk uit de broodfok) die er heel erg aan toe was. Ze kocht ook nog een staffordpup en adopteerde een mastinpup uit het asiel waar ze dit jaar met Dogs Behind Bars naartoe trekt.
Spaanse hel
In ons land zien we honden als een volwaardig gezinslid. Ze krijgen een warm mandje, een mooie halsband, lekker eten en vooral veel liefde. Diezelfde mentaliteit vinden we meestal niet terug in Spanje. Veel bazen dumpen hun hond als ze er niet meer voor kunnen zorgen of als het dier niet meer interessant is. Sommige honden worden over de omheining van een asiel gesmeten, anderen worden achtergelaten op straat of – erger nog – in een waterput of vuilnisbak. Heel wat van die gedumpte dieren worden straathonden en komen uiteindelijk terecht in de perrera, de zogenaamde “dodingsstations”. Dat zijn instellingen die gesubsidieerd worden door lokale overheden. Elke gemeente moet namelijk een oplossing zoeken voor het “aanpakken” van het straathondenprobleem. De “gemakkelijkste” oplossing vinden gemeentes in zulke dodingsstations. Die hebben hun naam niet gestolen. ‘Per geëuthanaseerde hond ontvangt een dodingsstation een bepaalde som geld’, verklaart Cindy. ‘Elke afgemaakte hond levert winst op.’
‘De asielen in Spanje zitten overvol’
De asielen daarentegen – niet te verwarren met de perreras – kunnen niet op overheidssteun rekenen. Ze moeten zich redden met donaties van goede zielen en draaien volledig op vrijwilligers. ‘Asielen houden met moeite het hoofd boven water’, weet Cindy. ‘Vooral als ze overvol zitten.’ Daarom besloot Cindy vorig jaar om naar Spanje te trekken en zelf de handen uit de mouwen te steken. Toen ze haar dierenarts Marie Borré inlichtte over haar plannen, wilde deze meteen mee. Twee andere enthousiaste dames, waaronder een tweede dierenarts, voelden zich ook geroepen om te helpen en zo trok het vierkoppig gezelschap vorig jaar naar Spanje.
Klaarstomen voor adoptie
Dit jaar zijn ze bij Dogs Behind Bars met zeven vrijwilligsters, waarvan twee dierenartsen. ‘We hebben in de buurt van het asiel in Morón de la Frontera een dierenartsenpraktijk met een operatiezaaltje kunnen huren’, vertelt Cindy. ‘Daar kunnen we de hele week dieren medische verzorging geven. We gaan ook honden castreren en steriliseren, om de populatie straathonden te doen dalen.’
De vrijwillige dierenartsen zullen er de honden “adoptieklaar” maken. ‘Ze testen de dieren op ziektes, vaccineren hen en geven hen een ontwormingskuur.’
Daarnaast zal Dogs Behind Bars vooral het asiel bijstaan in dagelijkse klusjes, zoals de honden voederen, hokken poetsen, wandelen en werken aan de socialisatie.
Traditie
Met Driekoningen, op 6 januari is het traditie om kinderen in Spanje een nieuwe, witte puppy te geven. Voor de meeste gezinnen gaat het om een impulsaankoop. Ze staan er niet bij stil dat een pup veel werk vraagt. Snel is het “nieuwe” eraf en zijn ze niet meer geïnteresseerd. Gevolg: de hond wordt gedumpt. Ook op 1 februari, het einde van het jachtseizoen, worden galgo’s en podenco’s massaal gedumpt of afgemaakt. Deze honden worden maximum tot hun 4 jaar gebruikt voor de jacht. Heel vaak lopen ze slechts één of twee seizoenen mee. Na het einde van het seizoen worden ze afgedankt. Want, gedurende de rest van het jaar moeten honden ook eten en elke extra hondenmond kost geld. ‘Meer dan 50.000 honden worden tijdens deze periode “opgeruimd”. De asielen én de straten zitten overvol’, betreurt Cindy.
Alles voor de honden
De dames van Dogs Behind Bars zamelen ook geld in om aan het asiel te doneren. Bij lokale handelaars hebben ze geldpotjes neergezet en ze verkopen ook snoepzakjes – voor hond en voor mens – en T-shirts. ‘We willen ook een soort van meter- en peterschap opstarten, waarbij je een hond kan “adopteren vanop afstand”. Alles gaat honderd procent naar het asiel. Onze reis, onkosten en het verblijf betalen we allemaal uit eigen zak’, verklaart Cindy.
Steun Dogs Behind Bars
Je kan Dogs Behind Bars steunen door te storten op rekeningnummer BE49 9731 7268 3171 met vermelding ‘Gift Dogs Behind Bars’.
Tekst: Elise Grymonprez
Volg Dogs Behind Bars ook op Facebook!
