OORSPRONG
De bracco italiano kent een lange geschiedenis. Hij zou ruim 2.500 jaar geleden zijn ontstaan en is daarmee een van de oudste jachthondenrassen ter wereld. Zijn verre voorouders waren enerzijds slanke Noord-Afrikaanse windhonden en anderzijds zwaardere mastiffs. Er bestaan geschriften uit 400 jaar voor Christus waarin een hond wordt beschreven die opvallend veel lijkt op de huidige bracco italiano. Ook in de middeleeuwen duikt deze hond opnieuw op, dit keer in Italië. Geschriften uit die periode hebben het over een populaire, veelzijdige jachthond die zowat op alle soorten wild kan worden ingezet. De aanwezigheid van bracco-achtige honden op fresco’s uit de veertiende eeuw bevestigt dat.
Gaandeweg specialiseerde de bracco italiano zich in de jacht op vogels. Aanvankelijk dreef hij vogelwild in netten, maar met de ontwikkeling van vuurwapens veranderde de jachttechniek. Ook de bracco paste zich aan: vanaf dat moment werkte hij voornamelijk als staande hond, een hond die aan de jager aanwijst waar het wild zich bevindt.
Met zijn edele verschijning en uitstekende jachtkwaliteiten was de bracco italiano tijdens de renaissance populair bij de Europese adel. Hij werd onder andere gehouden aan het Spaanse en het Oostenrijkse hof. Daar was hij niet alleen een jachtcompagnon, maar ook een geliefde huishond. Het jachttalent van de bracco bleef niet onopgemerkt. Veel fokkers van andere staandehondenrassen gebruikten bracco’s in hun foklijnen om bepaalde kwaliteiten te verbeteren. Hierdoor stroomt er vandaag nog steeds braccobloed door de aderen van veel moderne staande honden.
Er bestonden destijds twee variëteiten van de bracco. De bracco Lombardo was zwaarder gebouwd, bruin-wit gevlekt van kleur en kwam vooral voor in lage, vlakke gebieden. De bracco uit Piemonte was lichter en kleiner en had een oranje-witte vacht. Met zijn lichtere bouw kon hij beter uit de voeten in bergachtige streken.
In de negentiende eeuw was de bracco italiano bijna uitgestorven. De redder van het ras was Paolo Ciceri, een hondenfokker uit Lodi, een stad in de buurt van Milaan. “Na de Tweede Wereldoorlog begon Ciceri met de heropbouw van het ras, met veel respect voor de oorspronkelijke kenmerken”, vertelt Rommert Hazenberg van de Nederlandse Bracco Italiano Club. “Enerzijds is het dus nog een relatief jong ras, terwijl het anderzijds het oudste jachthondenras van Europa is.”
In 1949 werden beide variëteiten – de bracco Lombardo en de bracco uit Piemonte – samengebracht onder één officiële rasstandaard. Het ras werd toen erkend door de Italiaanse kennelclub als de ‘bracco italiano’. Omdat de kenmerken van beide types erin werden opgenomen, resulteerde dat in een grote variatie binnen de standaard. Zo is de gewichtsmarge vastgelegd op 25 tot 40 kilogram en de schofthoogte op 55 tot 67 centimeter.
Hoewel de bracco italiano tegenwoordig vaak een leven als gezinshond leidt, wordt hij ook nog steeds gebruikt voor de jacht, vooral in Italië.
RASKENMERKEN
Met zijn nobele, bijna aristocratische uiterlijk springt de bracco italiano meteen in het oog. Zijn elegante bouw, statige houding en gracieuze tred doen je haast geloven dat hij zo van een catwalk in Milaan komt gewandeld. Tegelijkertijd heeft hij, met zijn melancholische ogen, ontwapenende blik en flapperende oren, iets komisch. Hij lijkt wel het hersenspinsel van een cartoonist. Een hond van tegengestelden!
Die opvallende lange hangoren heeft de bracco niet zomaar: ze zijn functioneel voor de jacht. “Lange oren begeleiden de geuren als het ware naar de neus”, legt Rommert uit. Ook de neus van de bracco is toegespitst op de jacht. Deze hond heeft een zeer gevoelige neus die zelfs de meest subtiele geuren weet op te pikken.
Zoals eerder vermeld, komt de bracco voor in twee kleurcombinaties: oranje-wit en bruin-wit. “De bruine kleur van de bruin-witte variant is bij voorkeur de tint ‘monnikspij’ – de kleur van het gewaad van een monnik”, zegt Rommert.
De bracco heeft een korte, enkelharige vacht. Hij heeft dus geen ondervacht, maar dit betekent niet dat hij weinig verhaart.
KARAKTER
De bracco italiano is een jachthond in hart en nieren, en dat merk je aan alles. “Hij kijkt eerst met zijn neus en daarna pas met zijn ogen”, lacht Rommert. Zijn uitzonderlijke reukvermogen maakt hem een meester in het opsporen van wild, een instinct dat diep in zijn DNA verankerd zit. Hij is in wezen nog altijd een werkhond. “Anders dan bij sommige rassen is er bij de bracco geen duidelijke scheiding tussen show- en werklijnen”, haalt Rommert aan. De bracco is gefokt om te werken en dat verlangen blijft ook bij een huishond bestaan.
Toch is de bracco veel meer dan alleen maar een serieuze werkhond. “Zijn karakter laat zich het best omschrijven in één woord: lief. Bracco’s zijn ontzettend vriendelijk — voor hun baasjes, kinderen en andere honden.”
Terwijl hij in het veld zelfstandig te werk gaat, verandert hij in huis in een aanhankelijke hond die liefst zo dicht mogelijk tegen zijn baasjes aankruipt op de sofa. Hij is een grappige huisgenoot die met zijn speelsheid vaak voor leven in huis zorgt. Deze vrolijke viervoeter blijft lang jong van geest – reuen vaak tot ver na hun derde levensjaar – en zorgt daardoor geregeld voor hilarische taferelen. De kunst om te genieten van het leven beheerst hij als geen ander. Viva la dolce vita!
Hij mag dan wel superlief zijn, waaks is hij zeker ook! Met een diepe, zware blaf maakt de bracco italiano duidelijk dat er iemand voor de deur staat of er iets ongewoons rond het huis gebeurt. “Die zware blaf komt voort uit zijn brede borstkas, die niet alleen als klankkast fungeert, maar ook nodig is voor zijn uithoudingsvermogen tijdens de jacht”, legt Rommert uit.
OPVOEDING
Wie aan een bracco begint, moet bereid zijn om tijd en geduld te investeren in zijn opvoeding en dagelijkse bezigheden. Bracco’s zijn gevoelig en reageren het best op een zachte maar consequente aanpak die gebaseerd is op samenwerking en vertrouwen. Het zijn geen honden die na een blokje om voor de rest van de dag in de zetel neerploffen. “Ze hebben dagelijks minstens een uur beweging nodig”, stelt Rommert. Naast lange wandelingen geniet de bracco ook van andere fysieke activiteiten, zoals joggen en fietsen. Sporten als canicross en bikejöring zijn deze honden dan ook op het lijf geschreven. Ook met een zwempartijtje kunnen ze zich vermaken.
Fysieke activiteit is één ding, maar het is minstens zo belangrijk dat deze intelligente hond ook zijn kopje én zijn neus kan gebruiken. Daarom is hij ook uitermate geschikt voor jachttraining en speurdisciplines zoals mantrailing, detectiewerk en reddingswerk.
GEZONDHEID EN VERZORGING
Volgens Rommert is de bracco italiano een gezond hondenras. Toch neemt de Nederlandse rasvereniging de preventie van mogelijke gezondheidsproblemen serieus. Daarom zet de Bracco Italiano Club zich in om het ras zo gezond mogelijk te houden, door gerichte gezondheidstests uit te voeren op heupdysplasie, elleboogdysplasie en oogafwijkingen zoals entropion (het naar binnen krullen van het ooglid) en ectropion (het naar buiten krullen van het ooglid). Deze tests helpen eventuele problemen vroegtijdig te signaleren en zo te voorkomen dat ongezonde honden worden ingezet voor de fok. Zo blijft het ras gezond, ook op lange termijn.
LEVEN MET EEN BRACCO ITALIANO
Alsof hij zo uit een renaissanceschilderij is gestapt, paradeert de bracco italiano door het leven, zorgeloos en met de flair van een aristocraat. Hij is als een goed glas Italiaanse wijn: verfijnd en toch vol karakter. Achter zijn statige uiterlijk schuilt een hart dat klopt voor het buitenleven. Als (toekomstig) braccobaasje kun je dus maar beter een stevig paar wandelschoenen aanschaffen. Want met zijn neus in de lucht neemt hij je mee op een nieuw avontuur!
