Duitse herder

OORSPRONG

Om de herkomst van deze herdershond te kennen, moeten we terug naar het Duitsland van de 19^de eeuw. Gaandeweg groeide het idee om een hond te creëren die zowat alle capaciteiten bezat die een allround herdershond moest hebben. Zo ontstond er een kweekprogramma, waarbij herders hun honden onderling uitwisselden om ermee te fokken. Het resultaat daarvan? De Duitse herder!
In 1899 werd de allereerste rasvereniging opgericht: het Verein für Deutsche Schäferhunde, dat vandaag nog steeds het grootste fokkerscollectief van Duitse herdershonden is. Op diezelfde dag werd de reu Hector Linksrhein uitgekozen als de viervoeter die de rasstandaard zou bepalen. De Duitse herder moest en zou een hondenras worden met de meest uiteenlopende capaciteiten. Zo moest hij kunnen werken in extreme omstandigheden. Of het nu ging om de Afrikaanse woestijn of de koudste uithoeken van onze aardbol, de Duitse herder moest zich zo efficiënt mogelijk kunnen aanpassen. Vandaag kunnen we enkel vaststellen dat het ras weldegelijk veelzijdig is.

RASKENMERKEN

Deze stoere knaap heeft een diepe borst en gespierde rug. Ook heeft hij brede lendenen die krachtig en stevig gespierd zijn. Dit ras heeft rechtopstaande oren die perfect alle omgevingsgeluiden kunnen waarnemen.

Hoewel er tegenwoordig steeds meer zwarte exemplaren opduiken, gaat de rasstandaard uit van een overwegend zwarte kleur met (licht)bruine of (wolfs)grauwe schakeringen. Niet alleen de kleur van de vacht, maar ook de lengte kan variëren. Er zijn zowel kort- als langharige Duitse herders.

KARAKTER

Als er een veelzijdige hond is, dan is het de Duitse herdershond wel. Deze middelgrote allrounder wordt ingeschakeld als reddings- en politiehond, maar evenzeer als herders- en gezelschapshond.
Deze grote, stevige viervoeter is ook bijzonder slim, sterk en hondstrouw. Hij is een waaghals en door zijn bijzonder hoge pijngrens durft hij al eens stoten uithalen die soms pijnlijk en gevaarlijk kunnen zijn. Zijn onbevreesdheid kan ook een voordeel zijn. Denk maar aan alle Duitse herders die als politiehond ingeschakeld worden.

OPVOEDING

Een Duitse herder opvoeden is enerzijds gemakkelijk, omdat het nu eenmaal een zeer leergierig ras is. Deze intelligente knul houdt van uitdagingen, of het nu om fysieke trainingen of hersenwerkjes gaat. Hij wil zijn baas graag plezieren en zoveel mogelijk met hem samenwerken. Dat wil echter niet zeggen dat de opvoeding van de Duitse herder altijd even vlot verloopt. 
Zoals bij de meeste herdershonden verlangt deze Duitse variant van zijn baasje dat die geduld en doorzettingsvermogen aan de dag leggen. Deze pup is het meest gebaat met een consequente aanpak, zodat er vanaf de start duidelijke afspraken zijn.

Net omdat de Duitse herder zo nieuwsgierig en leergierig is, pikt hij soms ook dingen op die helemaal niet moeten. Zorg er dus voor dat je alles meteen goed doet. Een hondenschool biedt daarbij uiteraard de nodige ondersteuning, net als privélessen en andere vormen van opleiding voor mensen die niet meteen ervaring hebben met het ras.
We vertelden je al dat de Duitse herder van teamwork houdt. Maar deze kanjer heeft zoals de meeste herders ook een onafhankelijk kantje. Af en toe moet en wil hij zelfstandig beslissingen nemen. Probeer om je viervoeter mentaal telkens een stap voor te blijven. Dat geldt ook voor wat zelfbeheersing betreft. Zeker in spannende

Advertentie

De Duitse herder is een werker in hart en nieren. Hij houdt zich daarom graag actief bezig. Er is (bijna) geen enkele hondensport die de Duitse herder niet aankan. Op zich maakt het niet uit welke hobby je met hem beoefent, als hij maar iets te doen heeft. Deze knul heeft iemand nodig die met hem in weer en wind de spannendste momenten wil beleven!

GEZONDHEID EN VERZORGING

Elk ras heeft bepaalde schoonheidsidealen. Bij de Duitse herder is dit de aflopende rug, die de laatste jaren al voor heel wat discussies zorgde. Omdat deze viervoeter door deze kromming zijn achterpoten over de grond sleept, heeft hij vaak rug- en heupproblemen. Hij is dan ook bijzonder vatbaar voor heupdysplasie en spondylose, wat vroegtijdige slijtage van ruggenwervels inhoudt.
Daarnaast is er bij de Duitse herder ook regelmatig sprake van inteelt, waardoor het ras vatbaar is voor redelijk wat erfelijke aandoeningen. En of het een behoorlijke waslijst is. Dit ras kent maar liefst 67 erfelijke aandoeningen, waaronder allerhande allergieën, huid- en oorontstekingen. Ook dwerggroei komt wel eens voor. Wanneer de focus van het fokken meer op het uiterlijk dan op de gezondheid ligt, zullen de nakomelingen sneller verouderen.
Toch moeten we ook een kanttekening maken bij dit alles, want geen enkel ras is wetenschappelijk meer gedocumenteerd. Daardoor weten we bijzonder veel van de Duitse herder, zijn goede en zijn minder goede eigenschappen. Hoe dan ook is het belangrijk om voldoende advies in te winnen betreffende de gezondheid van dit ras, want er zijn weldegelijk veel viervoeters die kans lopen op uiteenlopende aandoeningen naarmate ze ouder worden.

De vacht moet je geregeld borstelen om klitten te voorkomen.

LEVEN MET EEN DUITSE HERDER

De Duitse herder hecht zich sterk aan zijn baasje en wil het liefst van al zoveel mogelijk samen ondernemen.

Over het algemeen kunnen Duitse herders het goed vinden met volwassenen, kinderen en andere huisdieren, op voorwaarde dus dat ze er op vroege leeftijd mee in contact komen. Een goede socialisatie is dus heel belangrijk.