Duitse herder

OORSPRONG

Voor de herkomst van deze herdershond moeten we terug naar het Duitsland van de negentiende eeuw. Gaandeweg groeide het idee om een hond te creëren die zowat alle capaciteiten bezat die een allround herdershond moest hebben. Zo ontstond een kweekprogramma, waarbij herders hun honden onderling uitwisselden om ermee te fokken. Het resultaat daarvan? De Duitse herder!
In 1899 werd de allereerste rasvereniging opgericht: de Verein für Deutsche Schäferhunde, dat vandaag nog steeds het grootste fokkerscollectief van Duitse herdershonden is. Op diezelfde dag werd de reu Hector Linksrhein uitgekozen als de viervoeter die de rasstandaard zou bepalen. De Duitse herder moest en zou een hondenras worden met de meest uiteenlopende capaciteiten. Zo moest hij kunnen werken in extreme omstandigheden. Of het nu ging om de Afrikaanse woestijn of de koudste uithoeken van onze aardbol, de Duitse herder moest zich zo efficiënt mogelijk kunnen aanpassen. Vandaag kunnen we enkel vaststellen dat het ras wel degelijk veelzijdig is.

RASKENMERKEN

Deze stoere knaap heeft een diepe borst en een gespierde rug. Ook heeft hij brede lendenen die krachtig en stevig gespierd zijn. Dit ras heeft rechtopstaande oren die perfect alle omgevingsgeluiden kunnen waarnemen.

Hoewel er tegenwoordig steeds meer zwarte exemplaren opduiken, gaat de rasstandaard uit van een overwegend zwarte kleur met (licht)bruine of (wolfs)grauwe schakeringen. Niet alleen de kleur van de vacht, maar ook de lengte kan variëren. Er zijn zowel kort- als langharige Duitse herders.

KARAKTER

Als er een veelzijdige hond is, dan is het de Duitse herdershond wel. Deze middelgrote allrounder wordt ingeschakeld als reddings- en politiehond, maar evenzeer als herders- en gezelschapshond.
Deze grote, stevige viervoeter is ook bijzonder slim, sterk en hondstrouw. Hij is een waaghals en door zijn bijzonder hoge pijngrens durft hij al eens stoten uithalen die soms pijnlijk en gevaarlijk kunnen zijn. Zijn onbevreesdheid kan ook een voordeel zijn. Denk maar aan alle Duitse herders die als politiehond ingeschakeld worden.

OPVOEDING

Een Duitse herder opvoeden lijkt op het eerste gezicht eenvoudig, dankzij zijn grote leergierigheid. Deze intelligente knul houdt van uitdagingen, of het nu om fysieke trainingen of hersenwerkjes gaat. Hij wil zijn baasje graag plezieren en zoveel mogelijk met hem samenwerken. Dit wil echter niet zeggen dat de opvoeding van de Duitse herder altijd even vlot verloopt. 
Net zoals de meeste herdershonden vraagt ook de Duitse herder van zijn baasje geduld en doorzettingsvermogen. Deze hond is het meest gebaat met een consequente opvoeding, zodat er vanaf de start duidelijke afspraken zijn.

Net omdat de Duitse herder zo nieuwsgierig en leergierig is, pikt hij soms ook ‘foute’ dingen op. Probeer daarom van bij het begin de juiste gewoontes aan te leren. Een hondenschool die met positieve trainingstechnieken werkt, biedt daarbij ondersteuning. Ook privélessen kunnen nuttig zijn.

We vertelden je al dat de Duitse herder van teamwork houdt. Maar deze kanjer heeft zoals de meeste herders ook een onafhankelijk kantje. Af en toe moet en wil hij zelfstandig beslissingen nemen. Probeer om je viervoeter mentaal steeds een stap voor te blijven.

De Duitse herder is een werker in hart en nieren. Hij houdt zich daarom graag actief bezig. Er is vrijwel geen enkele hondensport die de Duitse herder niet aankan. Op zich maakt het niet uit welke hobby je met hem beoefent, als hij maar iets te doen heeft. Deze actieve viervoeter heeft iemand nodig die met hem in weer en wind de spannendste momenten wil beleven!

GEZONDHEID EN VERZORGING

Elk ras heeft bepaalde schoonheidsidealen. Bij de Duitse herder is dit de aflopende rug, die de laatste jaren tot heel wat discussies leidde.Door die kromming slepen zijn achterpoten soms over de grond, wat vaak leidt tot rug- en heupproblemen. Hij is dan ook bijzonder vatbaar voor heupdysplasie en spondylose, wat vroegtijdige slijtage van ruggenwervels inhoudt.

Daarnaast komt inteelt bij de Duitse herder regelmatig voor, waardoor het ras gevoelig is voor talrijke erfelijke aandoeningen. En of het een behoorlijke waslijst is! Dit ras kent maar liefst 67 erfelijke aandoeningen, waaronder verschillende allergieën, huid- en oorontstekingen. Ook dwerggroei komt wel eens voor. Wanneer de focus van het fokken meer op het uiterlijk dan op de gezondheid ligt, komt dat het ras niet ten goede.

Toch moeten we ook een kanttekening maken bij dit alles, want geen enkel ras is wetenschappelijk meer gedocumenteerd. Daardoor weten we bijzonder veel van de Duitse herder, zijn goede en zijn minder goede eigenschappen. Hoe dan ook is het belangrijk om voldoende advies in te winnen betreffende de gezondheid van dit ras, want er zijn wel degelijk veel viervoeters die kans lopen op uiteenlopende aandoeningen naarmate ze ouder worden.

De vacht moet geregeld geborsteld worden om klitten te voorkomen.

LEVEN MET EEN DUITSE HERDER

De Duitse herder hecht zich sterk aan zijn baasje en wil het liefst van al zoveel mogelijk samen ondernemen.

Over het algemeen kunnen Duitse herders het goed vinden met volwassenen, kinderen en andere huisdieren, op voorwaarde dus dat ze er op vroege leeftijd mee in contact komen. Een goede socialisatie is dus onmisbaar.