Sir Jerom d’Anvers recenseert hondvriendelijke plekjes. Deze maand neemt de teckel ons mee op een campertrip naar Normandië in Frankrijk.
Liberté, crudité, leverpaté
Sir Jerom: ‘Hoe lang zeurt dog dad al om een mobilhome? Het antwoord: sinds teckelheugenis. Elke week komt het wel ergens ter sprake. Je kunt je het gat in de lucht dat hij sprong dus wel voorstellen toen we via Goboony eindelijk de kans kregen om zo’n campertripje uit te proberen. Via Goboony kun je campers in alle maten en gewichten huren bij particulieren, ideaal dus! We zochten op de Goboony-site een prachtige campervan uit en konden vlot alles online vastleggen. Snel volgde echter een grote vraag: het doel van de reis moest worden bepaald! Dog mom wist me met verhalen over sappige visjes en smeuïge paté alvast aan haar kant te krijgen, en dan had de oppositie weinig meer in de pap te brokkelen. Het werd Normandië. Niet te ver, kust, heuveltjes, fruits de mer en kaas. Ik zag al helemaal voor me hoe ik een romantische picknick op het strand zou houden met een temperamentvolle, passionele bichon frisé. Vermits geen van ons ook maar een kilometer ervaring had met zo’n ding, was het ophalen wel spannend. De uitleg die we kregen van de eigenaars was gelukkig heel duidelijk en alles werd even kort ingeoefend. Na amper een uurtje was ons hebben en houden overgeladen van de auto in de camper. Alle formulieren waren via Goboony al in orde gemaakt, dus we waren helemaal vertrekkensklaar. Mijn zus Josée en ik waren al vanaf het begin overtuigd van dit huisje op wielen. Ik bedoel: een koelkast in de auto, hoe subliem is dat?! Ik moest Josée wel even geruststellen dat we niet waren verhuisd, maar enkel op vakantie gingen. Dog mom installeerde vlot onze veilige Pelsbarn-autozitjes en we konden veilig op pad.’
(Tekst gaat verder onder foto’)
En wijle weg!
Jerom: ‘Het duurde niet zo lang voordat we het bordje met ”France” passeerden en we merkten al snel dat een camper bijna net zo comfortabel rijdt als een auto. Als een bezetene denderde dog dad richting Trouville-sur-Mer, de eindbestemming van de rit. Dog mom begreep ons subtiele gezeur en greep in. Met de smartphone in de hand en de juiste apps vond ze snel een leuke stop vlakbij. Google Maps werd op de hoogte gebracht van de nieuwe bestemming en na een klein uurtje bolden we een mooie weide op die uitkeek over de heuveltjes en…. een alpacaboerderij, Les Alpagas des Evoissons! De uitbater had een stukje land over en stelde dit ter beschikking van voorbijgaande campers op zoek naar een standplek. Als ware professionals zetten we de camper waterpas met de meegeleverde blokken. De drill met de luifel en de stoeltjes die we bij het ophalen hadden doorlopen zat er goed in en al snel zaten we te aperitieven met zicht op de velden, heuveltjes en ondergaande zon. Met hulp van dog dad zijn licht autistische keukenorganisatieskills kwam er ook al snel wat warms op tafel.’
Ochtendstond heeft goud in de mond!
Jerom: ‘De volgende ochtend werden we allen uitgerust wakker. Enfin, zus en ik hadden heerlijk geslapen en al snel een routine geforceerd door met onze leibanden aan de deur te gaan staan, en aldus onze mensen uit bed te zeuren voor een ochtendplas in de frisse wei. Dog dad was licht verkrampt. Hij had voor het slapengaan niet gezien dat de camper twee bedden heeft met een hoogteverschil van wel 10 centimeter. Je mag drie keer raden wie op de langste kant sliep… Dog mom strekte zich nog even ostentatief uit en nam daarna de wandelhonneurs voor zich. Ontbijten in de camper is, samen met het kijken naar de zonsondergang, vermoedelijk mijn favoriete ding. De koffie pruttelt, de etensbakjes worden gevuld, de volgende stop wordt gezocht… dit alles in de frisse ochtendlucht. Het navigeren naar de volgende bestemming werd een probleem: de telefoon was niet goed opgeladen. Dog dad was vergeten waar de omvormer van het 220-volt stopcontact zich bevond. Veel moderne campers, waaronder onze mooie Malibu, hebben zonnepanelen en een grote batterij. Hierdoor kun je makkelijk een paar dagen “autonoom” staan en al je apparaten opladen, als je tenminste weet hoe! Het moest dus met teckelneuzen (en een usb-kabeltje) gebeuren. Zus en ik hadden iets over de zee gehoord, dus snoven we als de besten en loodsten we met subtiele hints ons gezelschap richting kust. Dog mom wilde per se naar Honfleur, vanwege haar mooie herinneringen uit het verleden.’
La ballade de la mer
Jerom: ‘Het bleek echter dat ongeveer half Frankrijk op deze vrije dag hetzelfde idee had, en we wurmden ons al snel weer uit het mooie maar veel te drukke stadje. Dog dad had een prachtige full service camping gevonden, met staanplaatsen met een adem-benemend uitzicht over de rotsen en de zee. De camping had directe toegang tot het strand en het nabij-gelegen stadje: Le Chant Des Oiseaux. De romantische picknick met de bichon frisé kwam steeds dichterbij! Het was prachtweer en aperitieftijd, dus we maakten een mooie wandeling door het kuststadje Trouville, alwaar zus en ik het aanlokkelijke terras van restaurant Les Voiles uitkozen en ons prompt in de schaduw onder een tafeltje neervlijden. Met een avondwandeling langs het strand en een mooie zonsondergang sloten we de dag af.’
Bij de ciderboer
Jerom: ‘De strandpicknick moest alweer worden uitgesteld, want met een volle batterij, water bijgetankt en een proper toilet vertrokken we de volgende dag naar het hart van de Calvadosstreek.
De appelboerderij van Didier Gautard, waar cider en ander lekkers wordt gemaakt, bleek ook een kleine camping met vijf of zes plekjes te zijn. Op de website van Goboony hadden we deze tip gevonden als een van de leukste camperspots in Normandië. We passeerden nog langs het gezellige stadje Pont-l’Évêque voor mondvoorraad (lees: brood, kaas en paté) en bolden verder het groene landschap in. Mentaal herplande ik mijn date dan maar naar het platteland, onder een appelboom en met een boerendochter-herdershond. Toevallig was er een opendeurdag op de ciderboerderij, en de eerder aangekochte specialiteiten werden aangevuld met lokale cider. Dit was echt een topplek. De boerendochterherdershond was helaas niet aanwezig. De jackrussell des huizes vertelde me met een zwaar Frans accent dat hij haar deze ochtend had zien vertrekken… Ik moest het dus maar met hem stellen en we keuvelden rustig de avond door. Zus was bekaf van de wandeling de vorige dag, en lag al gauw rustig te snorren. Enkel verstoord door een occasionele tractor genoten we van de buitenlucht. Dog mom en dog dad lieten zich het eten welgevallen en zelfs ik mocht een stukje camembert proeven. We hadden met gemak nog een week of twee door kunnen reizen met onze mobiele vakantiewoning, maar de realiteit der dingen was dat we terug richting huis moesten rijden. Met nog tijd voor een overnachting aan de Opaalkust in Wissant en een mooie rit langs de kust richting België sloten we onze veel te korte trip af. De formaliteiten bij aankomst werden net als bij het ophalen erg vlot geregeld dankzij Goboony en met veel “goesting” in een vervolg reden we naar huis. Ik kan je verzekeren: teckels en bij uitbreiding heel wat andere honden, houden van vakantie met een mobilhome! Het avontuur en de vrijheid zijn onbeschrijflijk. Ik ben ervan overtuigd dat er nog verschillende trips zoals deze volgen!’
Tekst en foto’s: Kathleen Govaers
