OORSPRONG
Wie Zwitserland zegt, denkt meteen aan bergachtige landschappen, loeiende koeien, kaas met gaten en… de Berner sennenhond! De voorouders van deze stoere viervoeter waren molossers: grote honden die de Romeinen zo’n tweeduizend jaar geleden vergezelden op hun trektochten doorheen Europa. Lokale boeren ontdekten meteen de capaciteiten van deze vriendelijke reuzen, want ze schakelden de honden in als herders en wakers.
Noem de Berner sennenhond gerust een seizoenarbeider. Zijn takenpakket varieerde naargelang de tijd van het jaar. Zodra de eerste lentezon aan de Zwitserse hemel verscheen, vertrokken herders en hun honden met grote kuddes vee de Alpen in, om pas na de zomer terug te keren naar de boerderij. Daar ruilde de Berner sennen tijdens de koudere jaargetijden zijn herderswerk in voor de job van waakhond.
In de negentiende eeuw ging de Berner sennenhond door het leven als Dürrbachhund of Dürrbachler, verwijzend naar Dürrbach, een plaatsje ten zuiden van Bern. Daar handelden de plaatselijke bewoners in “herberghonden”, krachtpatsers die karren voorttrokken.
Aan het einde van de negentiende eeuw werd de rol van deze robuuste viervoeters minder prominent. Omdat steeds meer boeren aan het begin van de industriële revolutie ervoor kozen om te gaan werken in de nieuw opgetrokken fabrieken, was er steeds minder vee om te hoeden en moesten er minder karren worden voortgetrokken. Zo verdwenen veel werkhonden gaandeweg van het toneel, zelfs tot op een punt dat er van de Dürrbachhunden nog weinig sprake was. Gelukkig was er een Zwitserse geoloog en kynoloog, Albert Heim, die zich rond de eeuwwisseling ging ontfermen over de toekomst van deze lokale viervoeters. Heim zette aan het begin van de twintigste eeuw een fokprogramma op, dat de tricolore honden van het kanton Bern moest redden. Met behulp van enkele potige boerderijhonden uit de omgeving, zou hij de Berner sennenhond raszuiver maken. In 1907 werd de eerste rasstandaard op papier gezet. Drie jaar later, in 1910, werd de Dürrbachhund officieel omgedoopt tot “Berner sennenhond”.
Voor ons mag de naam Berner sennenhond niet meteen logisch klinken, maar voor de plaatselijke bevolking des te meer. Herders uit de Alpen werden in die tijd “Senn” genoemd. Gezien deze grote viervoeter uit het kanton Bern kwam, leek Berner het meest logische voorvoegsel voor deze prachtige, langharige viervoeter. Tot aan de jaren ‘60 van de vorige eeuw bleef de Berner sennenhond een nobele onbekende buiten Zwitserland. Sindsdien heeft hij zowat de hele wereld veroverd.
RASKENMERKEN
De Berner sennenhond is een stevig gebouwde viervoeter. Deze Zwitserse krachtpatser kan tot tien keer zijn lichaamsgewicht voorttrekken, een capaciteit die hij erfde van zijn eeuwenlange carrière als karrenhond.
Net als een vernuftige outdoorjas beschermt de lange, dichte vacht van de berner sennenhond hem het hele jaar door tegen de meest gure weersomstandigheden die de Zwitserse Alpen rijk zijn. De zachte onderlaag bestaat uit doffe isolerende wol. De bovenlaag is stug en glanzend. De Berner heeft een kenmerkende tricolore vacht waarbij de kleur zwart overheerst, met tan-kleurige markeringen boven de ogen, op de wangen, aan de zijkant van de borst en aan de poten. De borst heeft een overwegend witte kleur, net als het puntje van zijn staart en de bles op het hoofd.
KARAKTER
Meer dan een eeuw geleden werd de berner sennenhond gekweekt om te werken en dat is er vandaag nog steeds aan te merken. Hoewel onze grote Zwitserse vriend iets minder beweging nodig heeft dan andere grote rassen, is het belangrijk dat hij fysiek en mentaal de nodige uitdagingen krijgt om hem vrolijk en fit te houden. Deze rakker is altijd te vinden voor een stevige wandeling, denkspelletjes en andere activiteiten.
De Berner sennenhond is niet alleen ijzersterk, maar ook bijzonder lief. Dit ras wordt minder snel volwassen, als er al een moment komt waarop de Berner sennen het effectief wordt. Geen wonder dus, dat zijn aandoenlijke, kinderlijke gedrag zoveel mensen kan bekoren.
Eens de Berner verzot is op zijn mensen, laat hij ze zelden met rust. Hij knuffelt en speelt graag en veel, waardoor hij zeer aanwezig is. Noem de Berner sennen gerust een tweede schaduw. Jonge honden kunnen heel aanhankelijk en druk zijn.
OPVOEDING
De Berner sennenhond is een knappe kop, zowel letterlijk als figuurlijk. Hem opvoeden gaat vrij vlot, zelfs voor mensen die niet meteen ervaring hebben met het grootbrengen van een viervoeter. Zolang dit alles op een liefdevolle en evenwichtige manier gebeurt, is deze kanjer helemaal in zijn element. Hij zal de liefdevolle stem van zijn baas ook snel gaan associëren met aangename gebeurtenissen, vooral wanneer er wat lekkers op het spel staat.
De Berner sennenhond mag dan wel een meegaand en sociaal karakter hebben, toch kan het nuttig zijn om met deze grote jongen naar de puppycursus te gaan. Als hij klein is lijken opspringen en trekken aan de lijn misschien niet zo’n grote problemen. Maar vergeet niet dat het kleine bolletje schattigheid in geen tijd een grote hond wordt, die er stevig wat kilo’s tegenaan kan gooien. Mentaal wordt hij traag volwassen, fysiek groeit hij als kool.
GEZONDHEID EN VERZORGING
Hoe schattig en lief deze grote knuffelbeer ook mag zijn, een lang en gezond leven is hem zelden gegund. De meeste Berner sennenhonden mogen blij zijn als ze acht tot tien jaar op onze planeet kunnen rondhuppelen. Daarbovenop komt nog een hele reeks erfelijke aandoeningen en ziektes waarvoor onze knappe Zwitser gevoelig kan zijn.
Het ras is heel vatbaar voor verschillende vormen van kanker. Helaas is het geen uitzondering dat de Berner al op jonge leeftijd geconfronteerd wordt met tumoren, maar ook met oogaandoeningen en afwijkingen van het zenuwstelsel.
Omdat de Berner sennenhond zo groot is, kunnen elleboog- en heupdysplasie voorkomen. Hem hiervoor laten behandelen om de pijn en het ongemak te verzachten kan prijzig zijn. De aandoening osteochondrosis dissecans is voor het ras ook geen onbekende en zorgt ervoor dat kleine stukjes kraakbeen loskomen in het gewricht, wat aanvankelijk pijn kan veroorzaken. Gaandeweg kan deze aandoening ervoor zorgen dat de berner sennenhond blijvend mank loopt.
LEVEN MET EEN BERNER SENNENHOND
De berner sennenhond is zonder twijfel een schat van een viervoeter om in huis te hebben. Hij heeft een geweldig karakter, maar helaas een zwakke gezondheid.
Wie een fantastische hond voor enkele jaren in huis wil halen, kan met een Berner sennenhond een perfecte metgezel hebben. Toch valt het nooit uit te sluiten dat er gaandeweg het leven van deze prachtige viervoeter ongewenste en onaangename momenten de kop opsteken.
